نقش اخلاق و تعهد کاری در حضور و غیاب
اخلاق کاری یا تعهد به کار، اعتقاد پرسنل به رفتار مناسب در محل کار است و از احساسی که هر شخص نسبت به شغل خود دارد، سرچشمه میگیرد. هر کسب و کاری، انتظاراتی از رفتار کارکنان خود دارد که یک هنجار است و این ارتباط تنگاتنگی با دیسیپلین و فرهنگ حاکم بر آن شرکت دارد. یکی از عوامل اصلی شکل دهنده دیسیپلین و انضباط کاری شرکت و تعهد کاری پرسنل، حضور و غیاب است.
شرکت هایی با تعهد کاری مثبت دارای کارکنانی هستند که به موقع در سر کار حاضر میشوند و به طور فعال و با انگیزه در کار خود مشغول به فعالیت هستند. از سوی دیگر غیبت ، مرخصی های مکرر ، دیر آمدن و خروج زود هنگام از کار، منعکس کننده ضعف تعهد کاری و بیمسئولیتی افراد است.
وضع قوانین و آئیننامههای حضور و غیاب کارکنان، بر اخلاق کاری و مسئولیت پذیری کارکنان شرکت تأثیرگذار است. از طرف دیگر غیبت، تأخیر مستمر و حضور کم در محل کار، بیانگر ضعف در تعهد کاری در آن شرکت میباشد.
بنابراین هر کسب و کاری میتواند با مدیریت مناسب حضور و غیاب کارکنان، تا حدی تعهد کاری و مسئولیت پذیری را در شرکت رواج دهد. این امر با نظارت دقیق بر ورود و خروج کارکنان و پیروی از سیاستهای مدیریت ارشد شرکت امکانپذیر است.
در ادامه میخواهیم ببینیم که چطور میشود تعهد کاری در شرکت را از طریق مدیریت حضور و غیاب افزایش داد.
نظارت بر حضور و غیاب کارکنان برای نهادینه سازی اخلاق کاری
کارکنانی که حضور و غیاب نامنظم و ضعیفی دارند، برای محیط کار شما سمی هستند. نگرش گاه به گاه این کارکنان میتواند در سراسر شرکت گسترش یابد و بهرهوری همه را کاهش دهد. به همین دلیل داشتن کارمندانی با تعهد و اخلاق کاری مناسب در شرکت شما بسیار مهم است.
در وهله اول باید تمام تلاش انجام شود تا از استخدام کارکنانی نامنظم و با انگیزه پائین اجتناب شود. بررسی سابقه کاری داوطلبان در این امر مفید و مؤثر است. بررسی نمائید که سابقه کاری آنها در شرکت قبلی چگونه بوده است؟ شما می خواهید کارجویانی را استخدام کنید که به تعهد کاری مجموعه کاری شما بیفزایند، نه اینکه آن را از بین ببرند.
قبل از این که شخصی بتواند با بیمسئولیتی، فرهنگ حاکم بر شرکت را تغییر دهد، شما میتوانید اور را در زمان استخدام تحت تأثیر دیسیپلین و قوانین شرکت خود قرار دهید. تمام کارکنانی که استخدام میشوند، باید در ابتدا از خط مشیها و آئیننامههای حضور و غیاب مطلع شده و آن را امضاء کنند. با این کار پیام واضحی به کارکنان جدید میدهید که شما در مورد حضور غیاب آنها جدی هستید.
همچنین باید قوانین و سیاستهای مشخصی در مورد غیبت ، تأخیر و کمکاری وجود داشته باشد. بسیاری از شرکت ها این موارد را به صورت واضح و رسمی تعریف و اعلام نمیکنند. دیر آمدن به محل کار ، استراحت های طولانی مدت و گشت و گذار در اینترنت همه به نوعی غیبت محسوب میشوند. این رفتارها نشان دهنده عدم صداقت و بیمسئولیتی کارکنان است.
بدون نظارت دقیق بر حضور و غیاب، بخش منابع انسانی شرکت نمیتواند آمار دقیقی از غیبتها و کم کاریها داشته و واقعیات موجود را درک کند. استفاده از یک دستگاه حضور و غیاب مناسب، راهکار مؤثر برای نظارت بر عملکرد پرسنل است.
علاوه بر این مدیران و سرپرستان نیز باید آموزش ببینند تا مشکل تأخیر، غیبت و کم کاریهای حضور و غیاب پرسنل را فوراً به منابع انسانی گزارش دهند.
اقدام توسط مدیریت
به محض اطلاع از بینظمی در حضور و غیاب، مدیران باید سریعاً در این زمینه اقدام لازم را انجام دهند و برخورد مناسبی با آن داشته باشند. این اقدامات پیامی به پرسنل ارسال میکند که غیبت و تأخیر گاه به گاه در این شرکت قابل تحمل نیست و بر این اساس با آنها برخورد می شود.
پیامدها و جرایم حضور نامنظم، باید در آئیننامه حضور و غیاب مشخص شود و در صورت نقض آن اجرا شود. این هشدارها معمولاً باعث تغییر رفتار کارکنان می شود.
مدیریت نباید در صورت لزوم از انجام اقدامات قاطع خودداری کند. افرادی که مولد نیستند و بینظمی را در شرکت گسترش میدهند، نباید در شرکت نگهداری شوند. چنین کارکنانی فقط باعث نارضایتی کارگران مولد می شوند و بر استخدام های جدید تأثیر منفی می گذارند.
اخراج پرسنل به دلیل حضور و غیاب ممکن است کمی سخت گیرانه باشد ، اما در مورد کارکنانی که به هیچ وجه تمایل به همکاری و اصلاح رفتار خود ندارند، میتواند گزینه مناسبی باشد تا اخلاق کاری و نظم در شرکت حفظ شود.
کلام آخـر
حضور و غیاب، دیسیپلین و انضباط کاری در شرکت و اخلاق کاری (تعهد) پرسنل ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. تأخیر و غیبت مستمر کارکنان نشان دهنده فرهنگ و دیسیپلین ضعیف در شرکت است. با گذشت زمان این امر منجر به تضعیف روحیه و تعهدکاری نامناسب در بین پرسنل دیگر منجر میشود.
برای جلوگیری از این موارد، شرکتها باید در زمان استخدام دقت بیشتری به خرج دهند، خطمشی و آئین نامه واضحی برای حضور و غیاب داشته باشند و در مواقعی که میزان تأخیر، غیبت و کم کاری از حد مجاز بیشتر میشود، اقدام لازم را انجام دهند.